Statyczny (bez dystrybutora) sytem zapłonu (DIS)
Chociaż układ zapłonowy jest określany jako statyczny układ zapłonowy, jego podstawowe funkcje są takie same jak w modelach wyposażonych w konwencjonalny bezdotykowy układ zapłonowy. w trybie statycznym (bez dystrybutora) sytem zapłonu (DIS) lub tzw «układ zapłonowy biegu jałowego» dwie cewki zapłonowe służą do jednoczesnego wytworzenia wyładowania iskrowego na dwóch świecach zapłonowych. Jeden cylinder wytwarza wyładowanie iskrowe w suwie sprężania, a sparowany cylinder - w suwie wydechu, gdzie iskra nie spełnia żadnej użytecznej funkcji, tj. Jest «bezczynny».
Dlatego do silnika 4-cylindrowego potrzebne są dwie pary cewek zapłonowych. Do wytworzenia potrzebne jest jeszcze około 3 kV «iskra jałowa». Każda cewka zapłonowa otrzymuje napięcie z wyłącznika zapłonu. Ponadto między elektroniczną jednostką sterującą a wzmacniaczem wykonane są osobne złącza dla każdej cewki zapłonowej. W rzeczywistości elektroniczna jednostka sterująca i wzmacniacz składają się z dwóch oddzielnych obwodów, dzięki czemu każdą cewkę zapłonową można włączać indywidualnie i po kolei.
Zapłon bezpośredni (DI)
W przeciwieństwie do statycznego układu zapłonowego, który zapala dwie świece zapłonowe w tym samym czasie, niektóre modele wykorzystują dwa wzmacniacze i cztery cewki zapłonowe do świec zapłonowych w kolejności cylindrów, gdy tłok zbliża się do GMP podczas suwu sprężania.
Oto kolejność: sygnały z czujnika kąta wału korbowego (CAS) dojść do elektronicznej jednostki sterującej, gdy tłok cylindra nr 1 lub nr 4 jest ustawiony w położeniu GMP, a także w celu identyfikacji tłoka cylindra nr 1, czujnik kąta wału korbowego wysyła sygnał do elektronicznej jednostki sterującej. Po otrzymaniu tych sygnałów, elektroniczna jednostka sterująca uruchamia odpowiedni wzmacniacz, dzięki czemu odpowiednia cewka zapłonowa wytwarza iskrę we właściwym czasie.